ทำไมโรงเรียน ต้องมีชื่อ"วัด" นำหน้า การมีชื่อวัด มันน่าอายจริงหรือ ???
ทำไมโรงเรียน ต้องมีชื่อ"วัด" นำหน้า การมีชื่อวัด มันน่าอายจริงหรือ
เรื่องนี้ใกล้ตัวเรามากเพราะเติบโตผูกพันกับวัด
เนื่องจากบ้านอยู่แถววัดระฆัง เป็นลูกศิษย์วัดมาแต่เด็ก เรียนโรงเรียนวัดแห่งแรก คือโรงเรียนโฆสิตสโมสร ซึ่งก็เป็นพื้นที่ของวัด แล้วก็มาเข้าต่อที่โรงเรียนวัดมหาธาตุ จบแล้วมาสอบรอบสองได้ที่โรงเรียนวัดนายโรง ชั้นม.ศ.1-3 จากนั้นก็สอบเข้าเรียนม.ศ.4-5ที่โรงเรียนสิงหราชพิทยาคม หรือวัดสิงห์ในปัจจุบัน (เดิมก็ใช้ชื่อวัดสิงห์)
คิดเสมอว่าโรงเรียนที่เราได้เข้าไปรับการศึกษาทุกแห่งล้วนเป็นความเมตตาจากพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาที่ท่านได้ให้ความอนุเคราะห์ต่อลูกหลานของญาติโยมที่เกิดและโตอยู่ในละแวกวัดนั้นๆ
เป็นความผูกพันจริงๆที่เกิดขึ้น เพราะท่านได้ให้ทุกอย่างกับชุมชน การใช้ชื่อวัดนำหน้าโรงเรียนควรจะเป็นความภาคภูมิใจของผู้บริหาร ที่ได้เข้าไปรับตำแหน่งและทำหน้าที่อยู่ในสถานศึกษานั้นๆ ได้มีโอกาสใช้สถานที่แห่งนั้นในการประกอบสัมมาอาชีวะและผู้ปกครองรวมทั้งนักเรียนที่ศึกษาเล่าเรียนก็ควรจะภาคภูมิใจด้วย
เพราะวัดเป็นหนึ่งในสถาบันหลักของชาติ การนึกถึงบุญคุณของผู้ที่เจ้าของที่แห่งนั้นน่าจะเรื่องของคุณธรรมความดีในระดับเบื้องต้นมิใช่หรือ?
โรงเรียนคือแหล่งให้ความรู้ที่จะนำไปใช้ประกอบการทำมาหากิน แต่ในเรื่องของคุณธรรมเราก็ต้องไม่ละเลยหรือดูดาย ถ้าคิดในอีกแง่มุมหนึ่ง ทำไมเราไม่ปลูกฝังให้เด็กๆได้ซึมซับรับรู้ในเรื่องของความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ แสดงความเคารพให้เกียรติต่อท่านที่ท่านเมตตาบริจาคที่ดินที่จนเรามีสถานที่เรียนอยู่จนทุกวันนี้
นี่คือสิ่งที่โรงเรียนได้รับจากพระพุทธศาสนา เล่าถึงคุณงามความดีของท่าน การอนุเคราะห์ช่วยเหลือตั้งแต่ต้นที่เริ่มสร้างโรงเรียนขึ้นมา คิดว่าเด็กๆจะได้ประโยชน์จากการเรียนรู้คุณธรรมแต่แรกเลย ยังจะเป็นแรงบันดาลใจให้เขาตั้งใจศึกษาเล่าเรียนเพื่อสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนที่เขาเรียน ตรงนี้คิดว่ามันอยู่ที่มุมมองของผู้บริหารและเจตนาที่แท้จริงซึ่งคงจะไม่มีใครเข้าไปล่วงรู้ถึงก้นบึ้งของหัวใจท่านได้
ในฐานะที่เป็นคนหนึ่งผ่านการศึกษาเล่าเรียนจากโรงเรียนวัดรู้สึกสะเทือนใจกับเหตุการณ์หลายๆอย่างที่กำลังเกิดขึ้นกับพระพุทธศาสนาก็อยากจะเสนอแนะบางสิ่งบางอย่างที่อาจจะเกิดประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย แทนที่จะไปตัดคำว่าวัดออก ให้ชาวพุทธรู้สึกไม่สบายใจ
เรามาส่งเสริมให้เด็กๆของเรามีศีลธรรม รักษาศีลห้า มีหิริโอตตัปปะ รู้ดีรู้ชั่ว รู้บุญรู้บาป เป็นโรงเรียนในฝันที่ผู้ปกครองคนไหนๆก็อยากนำลูกหลานมาเข้าศึกษาเพราะช่วยขัดเกลาให้เขามีนิสัยที่ดีขึ้น ไม่ใช่เพียงเก่งแค่เรื่องเรียน แต่เป็นทั้งคนเก่งและคนดีที่สังคมต้องการและยกย่องเหมือนบรรพชนของเขาที่ล้วนมีคุณธรรมความดีเป็นที่กล่าวขาน ได้รับการชื่นชมสร้างชื่อเสียงไว้ให้วงศ์ตระกูล
เพราะถึงอย่างไรมาตรฐานการศึกษามันไม่มีทางเกิดขึ้นแค่ตัดคำว่า
"วัด"ออกจากชื่อโรงเรียนแน่นอน
หลายๆคนที่เคยเป็นใหญ่เป็นโตก็ล้วนผ่านการเป็นทั้งเด็กวัด นักเรียนในโรงเรียนของวัด โตมาจากข้าวก้นบาตร นอนบนพื้นกูฏิหลวงปู่ หลวงตาที่ท่านมีเมตตาให้ที่พักอาศัย ให้ข้าวให้น้ำให้เสื้อผ้าเครื่องนุ่มห่มเปรียบเสมือนพ่อแม่ ท่านก็ได้รับการศึกษาจากที่นั่น ทั้งนั้น
อย่าทำลายความรู้สึกที่ดีๆที่บรรพชนของเรามีต่อพระพุทธศาสนากันเลย ศรัทธาที่ท่านมีพระต่อวัด เพราะบรรพชนบางท่านบางตระกูลที่เป็นคหบดีก็ได้ถวายที่ดินของตนกับเจ้าอาวาส แล้วท่านก็นำปัจจัยของท่านมาสร้างโรงเรียนให้ชุมชนต่อ ดวงวิญญาณของท่านคงไม่มีความสุขถ้ารู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างกำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้
และขอยืนยันว่าทุกวันนี้ตัวเองก็ภาคภูมิใจกับการเป็นนักเรียนโรงเรียนวัดทุกแห่งและระลึกถึงพระคุณที่ท่านมีเมตตาต่อลูกหลานคนไทยเสมอ
ไม่มีความคิดเห็น