เป็นเรื่องที่แน่นอนว่า หลวงพ่อจะมีญาณ มีอภิญญา ท่านรู้เห็นเหตุการณ์ในอนาคต ท่านเคยพูดเสมอว่าท่านต้องการจะทำสิ่งนั้นๆ คือ สร้างโรงเรียนให้เสร็จ สร้างพระเณรให้เป็นปีกแผ่นก่อนที่จะมรณภาพ
ท่านบอกว่า จะอยู่ไม่ไหวแล้ว สังขารมันทรุดโทรม เหมือนเกวียนที่มันเก่า มันสึกหรอลงไปทุกที ก็จะต้องรีบทำงานให้มากที่สุด ให้พระเณรเป็นบึกแผ่น
นึกถึง พระพุทธเจ้าตอนที่จะปรินิพพาน ก็ตรัสบอกมารนั่นแหละ อย่าพึ่งนิมนต์ฉันนิพพานเลย ขอให้พุทธบริษัทมั่นคงในการปฏิบัติธรรม แล้วก็ให้ศาสนาเป็นปึกแผ่นเสียก่อน ฉันจึงจะรับนิมนต์อะไรอย่างนี้
หลวงพ่อก็เช่นเดียวกัน หลวงพ่อท่านก็มีญาณรู้ว่าท่านคงไม่สามารถพ้นความตายไปได้ ตอนท้ายๆนี้ สังขารท่านก็ทรุดโทรมเห็นไหม ต้องเข้าโรงพยาบาลสงฆ์ ท่านไปนอนพักรักษาอยู่ เราก็ไปเยี่ยมกัน
อาตมาเป็นหางแถวนะ แล้วก็ยังเป็นเณรท้ายแถว ท้ายอันดับนะ อันนี้ก็มี ตอนเป็นเณร จุดใหญ่คือท่านให้ไปสอนวิชชาธรรมกาย
กลายเป็นสามเณรธรรมกายเกจิอาจารย์ไปกลายๆ คือญาติโยมเขาจะมานิมนต์ แล้วพระเณรไม่พอใช่ไหม พระไม่ไป เณรก็ต้องไปในที่สุด อาตมาก็ต้องรับงาน หางเครื่องก็ต้องไป หัวหน้าวงไม่ไป ก็ต้องไปสอนวิชชาธรรมกาย สัมมาอะระหัง ในต่างจังหวัด
ขึ้นรถขึ้นเรือลงเรือไปเรื่อย สุพรรณนี่ไปเป็นประจำ ไปสอนสมาธิ ก็สอนได้เพราะว่าเราคลุกคลีปฏิบัติอยู่ทุกวัน โดยเฉพาะท่านวีระ (พระภาวนาโกศลเถระ) นี่ท่านเป็นอาจารย์ใหญ่ฝ่ายธรรมกาย จริงๆแล้วท่านเป็นอาจารย์ธรรมกายของอาตมา นี่แหละเป็นครูให้ธรรมะอาตมา
ปี ๒๕๐๐ มีพระมาก สามเณรก็มี สามเณรน้อยกว่าพระหน่อย เพราะจำนวนพระมากกว่า โดยเฉพาะหลวงตาอิน จะเล่าเรื่องหลวงตาอินให้ฟัง องค์นี้เก่งมาก อายุมากที่สุดในวัดปากน้ำ ท่านเป็นพระธรรมกาย แล้วก็เชี่ยวชาญเรื่องการสอน มีพระหลายๆ องค์แต่จำไม่ได้ จำได้แต่หลวงตาอิน เพราะว่าเรียนบาลีด้วยกัน
ตอนเรียนเปรียญสามประโยค หลวงตาอินก็มาเรียนด้วย หลวงตาอินนี่ขยันสอบตกมันทุกทีเลย สี่ห้าหนท่านตก แต่ท่านเอาจนได้ จนได้ประโยคห้า ประโยคหกต่อมา ลูกท่านซึ่งจบประโยคเก้า เณรอารี เณรอ๊อดอะไรนั่น สมัยก่อนอยู่วัดปากน้ำ เขาอยู่คณะเนกขัมมะ
เรียนเก่ง ลูกท่านได้ดีทุกคน ท่านเป็นคนนครราชสีมา หลวงตาอินนี้สอนธรรกาย แล้วก็มีพระซึ่งเป็นเพื่อนกันหลายๆ องค์ จำได้แต่หน้า แต่ชื่อลืมหมดแล้ว ก็เผยแผ่ช่วยกันจาริกไปสอนจังหวัดของตน
เขานิมนต์ไปไหนก็ไป สอนกันแบบสมบุกสมบันไม่สบายหรอก การสั่งสอนคนนี่ต้องเสียสละ ต้องไปลำบาก แต่ยังไงก็ต้องไป เพื่องาน เพื่อกิจของหลวงพ่อ
มีพระสัก ๓๐ องค์ ในโรงงาน ซึ่งอาตมามีหน้าที่ปูอาสนะ ที่นั่งสมาธิกองไว้ สูงท่วมศอกเลยนะ พอเวลาห้าโมงเย็นอาตมาจะต้องก่อนเวลาสักสิบห้านาที ไปปูอาสนะเรียงแถวกัน ๓ แถว
เรือนที่หลวงพ่ออยู่ง่ายๆ ไม่ได้วิเศษใหญ่โตอัครสถานหรอก หลวงพ่ออยู่เรือนไม้กุฏิเก่าๆ สังกะสีเก่าๆ โบราณๆไม่มีพิธีอะไรหรอก ตู้เย็นอะไรก็ไม่มีสักอย่าง ท่านมักน้อย สันโดษ
แต่ท่านเลี้ยงพระท่าน ไม่ให้อดยากลำบาก ท่านมีแต่บริจาค มีแต่ดูแลพระศาสนา ตัวท่านนี่ ไม่มีความฟุ่มเฟือยเลย ไม่มีอะไรที่จะสมัยใหม่เลยในกุฏิของท่าน เตียงของท่านก็เก่าๆ อยู่คู่กับรองเจ้าอาวาส องค์นั้นนะอยู่ติดกัน ซึ่งก็เป็นห้องสำหรับปฏิบัติสมาธินะ
ซึ่งพอถึงเวลา เราก็เข้าที่นะ ๕ โมงเราก็เข้าที่ พอ ๕ โมงนาฬิกาตีต้องแต้งๆ พอตีเสร็จแบบนี้ เราก็เข้าธรรมกาย ประเดี๋ยวเดียว หลวงพ่อจะออกมาตรวจ เสียงท่านจะมาก่อน ท่านก็เข้าในที่ของท่าน
ซึ่งมันเป็นห้อง มีม่านกั้นไว้ เราก็ไม่กล้ากล้ำกลายเข้าไปถึงจุดนั้น แต่เราก็อยู่ใกล้ๆ ในจุดบริเวณเดียวกัน เสียงท่านจะมาก่อน
เออ..วันนี้มันมีเหตุการณ์ที่ประชาชนเดือดร้อนมากเลย มีน้ำท่วมบ้าง บางทีก็มีโรคภัยโรคระบาด บางทีก็ ตอนนี้ไม่มีคนมาเลี้ยงพระเลยนะ มันเป็นอะไรนะ เออ...คนไม่ค่อยมาทำบุญ พระเณรอดอยาก ไหนลองไปดูชิ มารเขาทำอะไร เขากั้น เขาขวาง เขาแกล้งอะไร
หลวงพ่อหันไปทางฝ่ายอุบาสิกาเรียกชื่อ แล้วท่านก็บอกว่า “เอ้าไปดูซิเหตุการณ์ตอนนี้มันเป็นยังไง” ทางโน่นก็ทำตาม เจ้าค่ะ.. เดี๋ยวก็เข้าธรรมกาย ลึกเข้าไปๆ ทวีคูณเข้าไป สูงสุดมีพลังจิต อำนาจจิตสามารถที่จะรู้เรื่องเหตุการณ์ต่างๆ เห็นภาพต่างๆ
แล้วก็ติดต่อกันด้วยพลังจิต ด้วยอำนาจโทรจิต ใช้จิตโดยเฉพาะเลย เรียกว่าสิบแปดอรหันต์ ทำนองนั้นนะ สักพักนึงก็จะมีเสียงตอบมาว่า
ได้เรื่องแล้ว ตอนนี้ไปเจอแล้วเจ้าค่ะ ฝ่ายมารเขาส่งผู้ที่ขัดขวางมา ไม่ให้คนมาทำบุญ มาเลี้ยงพระและก็คอยกลั่นแกล้ง คอยบอกข่าวไม่ดี ข่าวร้ายไม่ให้คนศรัทธา ไม่ให้คนมาทำบุญเจ้าค่ะ
“ เอ้อ.. แก้ไขลูก แก้ไข กำจัดแล้วก็สลายเขา ให้อุปสรรคนี้ผ่านพ้นไป แล้วก็ให้คนมาเลี้ยงพระดังเดิม ให้มากขึ้นนะ ส่วนปัญหาที่เกิดขึ้นนะ อุบัติภัยต่างๆนะ คนตายมากมายเหลือเกิน รถไฟชนกัน เครื่องบินตก อะไรต่ออะไร เอาไปดูซิ มันมีเหตุการณ์อะไร
ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ ไปดูชิ ”
หลวงพ่อก็คุมไป แม่ซีก็เข้าที่ เข้าสมาธิ พระก็ทำไปพร้อมกับเณรด้วย ก็ช่วยรวมพลังจิตกันนะ เป็นกองทัพธรรม เป็นกองทัพของผู้ที่จะคอยดูแลจักรวาล ผู้ที่เข้าธรรมกายจะเห็นทุกคน เห็นกันหมดเลย
เสร็จแล้วช่วยกันแก้เป็นกำลัง ช่วยใช้พลังจิต ช่วยกันตรงนี้ให้มันขาด ตรงนี้มันมีปัญหา ตรงนี้ถูกมารเขาทำทั้งหมดเลย ต้องช่วยกันแก้ เหมือนเราเข้าไปเพื่อจะซ่อมอะไรบางอย่าง หรือเพื่อจะสร้างสรรค์อะไรขึ้นมา หรือว่ากำจัดตัวไข้ ตัวอุปสรรค ตัวที่มาทำลาย ตัวที่มาขัดขวางให้เกิดสิ่งโน้นสิ่งนี้ ไม่ให้เป็นไปด้วยความถูกต้องตามที่มันควรจะเป็น
เราก็ใช้พลังจิตนี้เข้าไปดู เข้าไปแก้ไข ไปสลายนะ ฝ่ายตรงข้ามนี้เขาจะมามืดมาเลย เป็นพระพุทธเจ้าองค์ดำมาเลย เขาก็จะมีบารมีของเขาเหมือนกัน คนชั่วนี่ก็มีบารมีเหมือนกัน บารมิในการทำลาย ในการชั่วร้าย ในการที่จะมีแต่ฝ่ายไม่สร้างสรรค์
เราก็จะต้องใช้พลังจิตเข้าไป เพื่อที่จะสลายเขา สลายเขาให้เขาหายแวบไปเลย เขาทนอยู่ไม่ได้ ไปรื้อห้างมันเลย ถีบห้างรื้อห้างทิ้งเลยด้วยอำนาจของพลังจิตของเราที่เหนือกว่า แม่เหล็กของเราที่แรงกว่า จะทำลายสลายเขา ให้มลายหายไปหมดเลย
Cr : สิงหล เพจบุคคลยุคต้นวิชชา
ไม่มีความคิดเห็น