ในหนังสือเดินไปสู่ความสุขได้บรรยายเหตุการณ์ในตอนนี้ว่า ท่านเริ่มจะปรารภความเพียรทางใจ ขณะลงนั่งในพื้นโบสถ์ต่อหน้าพระประธาน ผู้เป็นตัวแทนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วตั้งสัจจาธิษฐานแน่นอนลงไปว่า"ถ้าเรานั่งลงไปครั้งนี้ไม่เห็นธรรมที่พระพุทธเจ้าต้องการ เป็นอันไม่ลุกจากที่นี้จนหมดชีวิต" เมื่อตั้งจิตมั่นลงไปแล้ว ท่านจึงได้แสดงความอ้อนวอนแด่พระพุทธเจ้าเบาๆว่า
"ขอพระองค์ได้ทรงพระกรุณาโปรดข้าพระพุทธเจ้า ทรงประทานธรรมที่พระองค์ได้ทรงตรัสรู้อย่างน้อยที่สุด และง่ายที่สุดที่พระองค์ได้ทรงรู้แล้วแก่ข้าพระพุทธเจ้า ถ้าข้าพระพุทธเจ้ารู้ธรรมของพระองค์แล้ว จักเป็นโทษแก่ศาสนาของพระองค์แล้ว ขอพระองค์อย่าทรงพระราชทานเลย ถ้าเป็นคุณแก่ศาสนาของพระองค์ ขอพระองค์ได้ทรงพระกรุณาโปรดพระราชทานแก่ข้าพระองค์ ข้าพระองค์ขอรับเป็นทนายศาสนา ในศาสนาของพระองค์จนตลอดชีวิต"
ขณะเมื่อนั่งฝนก็โปรยตกลงมา ทำให้อากาศเย็นไปทั่วบริเวณ ท่านเหลือบไปเห็นมดขี้กำลังไต่ขึ้นมาจากขอบแตกของพื้นโบสถ์ ก็เกิดความกริ่งใจกลัวมดขี้จะมากัดท่าน ทำให้ต้องถอนจากสมาธิ ถึงเอานิ้วจุ่มน้ำมันก๊าดขีดวงล้อมรอบตัวกันมดขี้ขึ้นมา แต่ก็ต้องล้มเลิกความคิดนั้นเพราะฉุกใจคิดได้ว่า ชีวิตนี้เราได้สละให้แก่พระศาสนาแล้ว จะกลัวใยกับมดขี้ จึงได้เริ่มปฏิบัติธรรมทันที
ดวงกลมโตใสบริสุทธิ์ ขนาดเท่ากับฟองไข่แดงของไก่ซึ่งติดอยู่ที่ศูนย์กลางกายเมื่อเพล ขณะนี้ยิ่งใสสว่างมากขึ้นและขยายใหญ่เท่าขนาดดวงอาทิตย์ ใสเหมือนกระจกคันฉ่องส่องเงาหน้า เห็นอยู่อย่างนั้นเป็นนานนับหลายชั่วโมง จากทุ่มเศษขณะนี้แม้เลยเที่ยงคืนไปหนึ่งชั่วนาฬิกาแล้ว แต่ดวงใสก็ยังสว่างอยู่อย่างนั้น โดยท่านก็ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรต่อไป เพราะทุกสำนักที่ท่านได้ค้นหามา ไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้
ขณะที่นั่งอยู่นั้น เสียงหนึ่งพูดขึ้นมาจากกลางนั้นว่า "มัชฌิมา ปฏิปทา" ซึ่งก็คือทางสายกลาง ไม่ตึงนัก ไม่หย่อนนัก ในความหมายของปริยัติ ขณะที่เสียงนั้นดังแผ่วขึ้นมาในความรู้สึก พลันก็เห็นจุดเล็กๆ เรืองแสง สว่างวาบขึ้นมาจากกลางดวงนั้น เสมือนจุดศูนย์กลางของวงกลม ความสว่างของจุดนั้นสว่างกว่าดวงกลมรอบๆ ท่านมองเรื่อยไปพลางคิดในใจว่า นี่กระมังทางสาย กลางจุดเล็กที่เราพึ่งเห็น เดี๋ยวนี้อยู่กึ่งกลางพอดี ลองมองดูซิ จะเกิดอะไรขึ้น
จุดนั้นค่อยๆ ขยายขึ้นและโตเท่ากับดวงเดิม ดวงเก่าหายไป ท่านมองเรื่อยไป ก็เห็นดวงใหม่ลอยขึ้นมาแทนที่เหมือนน้ำพุที่พุ่งขึ้นมาแทนที่กันนั้นแหละ ต่างแต่ใสยิ่งขึ้น ในที่สุดจึงเห็นกายต่างๆขึ้น กระทั่งถึงธรรมกาย เป็นพระปฏิมากรเกตุดอกบัวตูมใสบริสุทธิ์ ยิ่งกว่าพระพุทธรูปบูชาองค์ใดที่เคยเห็นมา เสียงของพระธรรมกายกังวานขึ้นมาในความรู้สึก ได้ยินกับหูมนุษย์ว่า "ถูกต้องแล้ว" แล้วก็หับพระโอษฐ์ทันที ธรรมที่พระพุทธเจ้าประทานให้ตามคำอ้อนวอนของหลวงพ่อเป็นอย่างนี้เอง คือจะเห็นเป็นจุดเล็กกลาง ดวงใสที่เข้าถึง เมื่อดูจุดเล็กๆกลางดวงใส อย่างสบายๆต่อไป ก็จะเข้ากลางจุดเล็กกลางดวงใสไป และก็เห็นดวงใหม่ เข้ากลางดวงใหม่ไป ก็เห็นอีกดวง เข้ากลางเรื่อยไป จนพบกายภายในต่างๆ จนกระทั่งถึงพระธรรมกาย
ทางสายกลางนี้ดับหายไปนานเกือบสองพันปี ไม่มีปรากฏวิธีการปฏิบัติในการดำเนินจิตเข้าไปในเส้นทางสายกลางนี้เลย เมื่อไม่รู้จักวิธีเข้ากลาง เข้ากลางไม่ได้ ก็ไม่รู้จักเส้นทางสายกลาง ก็ไม่พบสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านพบ คือพระธรรมกาย การที่หลวงพ่อวัดปากน้ำได้ค้นพบทางสายกลางอีกครั้งจึงเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ ท่านเป็นบุคคลสำคัญอย่างยิ่งเพราะหลวงพ่อได้ค้นพบเส้นทางสายเก่าที่พระพุทธเจ้าพระอรหันต์ทั้งหลายได้ดำเนินไปแล้ว แต่เป็นการเปิดทางใหม่ให้กับบุคคลผู้ยังไม่รู้จักเส้นทางสายกลางได้รู้จัก เมื่อปฏิบัติไปตามเส้นทางสายกลางนี้ ก็ย่อมเข้าถึงความรู้ที่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย พระอรหันต์ทั้งหลายได้เข้าถึงอย่างแน่นอน
อุโบสถวัดโบสถ์(บน)บางคูเวียง แห่งนี้จึงเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เป็นดินแดนของการบรรลุธรรม ที่ชาวโลกทุกคนผู้ปรารถนาแสวงหาทางพ้นทุกข์ ควรได้มีโอกาสมาเยือน เป็นสถานที่ให้ได้ระลึกถึงการเกิดด้วยกายธรรมของเอกปูชนียบุคคล คือพระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี(สด จนฺทสโร) ผู้เป็นครูบาอาจารย์ที่ควรแก่การเคารพสักการะและระลึกถึงท่านเป็นอย่างยิ่ง
Cr : สิงหล เพจบุคคลยุคต้นวิชชา
(เรื่องเล่าโดยอุบาสิกาถวิล วัติรางกูล หนังสือเดินไปสู่ความสุข)
คลิกฟัง File เสียง บุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 59
ไม่มีความคิดเห็น