อย่างเรื่องดับดาวนี่เป็นของเล่น เรียกฝนก็ได้ พายุมันจะเกิด เราจะไม่ให้เกิดก็ได้ พระพุทธเจ้าตรัสบอกพระอานนท์ว่า พระโมคคัลลานะเก่งทางฤทธิ์นะ พระสารีบุตรเก่งทางธรรมะมีปัญญา พระอรหันต์แต่ละองค์ เก่งไม่เหมือนกัน อย่างองค์คุลีมาล ฆ่าคนเป็นหมื่นเป็นแสน ตัดนิ้วมือสร้างเวรกรรม เพราะอยากเป็นเจ้าโลก อยากสำเร็จทุกอย่าง จนเกือบจะฆ่าแม่ พระพุทธเจ้าไปห้ามไว้ องคุลีมาลวิ่งไล่ตามพระพุทธเจ้า บอกให้หยุดก่อนๆ พระองค์บอกว่า "เราหยุดแล้ว แต่ท่านยังไม่หยุด" องคุลีมาลคิดว่า จะหยุดได้ยังไง วิ่งตามเท่าไหร่ก็ไม่ทัน พระพุทธเจ้า ท่านหยุดฆ่าคน หยุดความเลวความชั่ว และใจท่านหยุด พอองคุลีมาลได้ฟังธรรม ก็เกิดดวงตาเห็นธรรม ทิ้งมีดขอบวช องคุลีมาลจากโจรมาเป็นคนดี เป็นพระอรหันต์ ตอนแรกคนก็เกลียด พากันขว้างปาหินใส่ บางคนก็กลัว มีผู้หญิงคนหนึ่ง วิ่งหนีท่านแล้วไปติดที่รั้ว เป็นผู้หญิงท้องแก่ ท่านก็ตั้งสัจจอธิษฐานว่า ข้าพเจ้าเลิกแล้วจากความชั่ว จากการเบียดเบียน ขอน้องหญิงจงคลอดด้วยความสวัสดิภาพ ผู้หญิงคนนั้นก็คลอดลูกอย่างง่ายดาย
วิชชาธรรมกายนี้เป็นของจริงไม่ใช่ของเล่น หลวงพ่อบอกว่า "หยุดนั่นแหละ เป็นตัวสำเร็จ" เราเคยคิดว่า "เอ...หลวงพ่อเรานี่ เก่งนี่หว่า ท่านมีดีแต่ท่านไม่อวด" เวลาท่านสอน เราก็นั่งฟัง "มึงไม่ต้องพูด กูรู้" หลวงพ่อพูดให้เราได้ยิน แหม! หลวงพ่อผมไม่ได้ว่าอะไรหลวงพ่อสักหน่อย
Cr : สิงหล เพจบุคคลยุคต้นวิชชา
บทความจากหนังสือบุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 16 (เรื่องเล่าโดย ลุงสมจิตร ฉ่ำรัศมี บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม1)
คลิกฟัง File เสียง บุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 16
ไม่มีความคิดเห็น