ค้นหาบล็อกนี้

Page Nav

HIDE

Grid

GRID_STYLE

Hover Effects

TRUE

Gradient Skin

{fbt_classic_header}

Update News:

latest

เล่าเรื่องหลวงพ่อวัดปากน้ำ จากบทความหนังสือบุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 35

เล่าเรื่องหลวงพ่อวัดปากน้ำ จากบทความหนังสือบุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 35

หลวงพ่อท่านจะเอาใจใส่ ดูแลลูกวัดอย่างใกล้ชิด ในวันพระท่านก็จะลงปาฏิโมกข์ พอลงปาฏิโมกข์เสร็จก็อบรมพระเณร ถ้าไม่อบรมตอนนี้ ก็จะมีตอนเช้าไปฉันที่ศาลา ก่อนจะเข้าโบสถ์ไหว้พระ ผมอาศัยอยู่กับพระครูพิพัฒน์ธรรมคณีในโบสถ์ ทีนี้รู้สึกว่ามันคับแคบก็เลยออกมานอนกับเณรองค์หนึ่งซึ่งบวชทีหลัง แล้วหลวงพ่อก็สั่งให้มาทำวิชชาด้วยกันนะ 2 องค์นี้เป็นเพื่อนกัน ปกติก่อนจะนอนก็ต้องกันมุ้ง แล้วสวดมนต์นั่งสมาธิ มีอยู่วันหนึ่งวันนั้นเณรองค์นี้ที่มาอยู่ทีหลังไม่ได้กันมุ้ง ขี้เกียจ ก็นอนเลย พอต่อมาหลวงพ่อฉันเช้าเสร็จท่านก็มาสวดมนต์ในโบสถ์แล้วก็ขึ้นอบรม ท่านพูดเลยว่า เมื่อคืนนี้ มีอัศจรรย์ ทำไมต้องรีบ มันไม่สวดมนต์ ไม่นั่งสมาธิ เสร็จแล้วพอจะนอนมันก็ไม่กันมุ้งกันอีก เณรอีกองค์ก็บอกให้เขากันมุ้ง แต่มันกลับเอาตีนกันมุ้งซะนี่ โอ้โฮ...ตอนนั้นเป็นเณรกลัวเลย เพราะหลวงพ่อท่านรู้ ทีหลังเราก็ไม่กล้า ท่านพระครูพิพัฒน์ธรรมคณีจะเอาคำพูดที่หลวงพ่อพูดในโบสถ์มาเตือนพระเตือนเณร

เรื่องของเณรที่ต้มข้าวต้มกินก็มีนะ เป็นเณรในกุฏิเนกขัมมะ แอบไปเที่ยวด้วย เหลืองไม่อยู่ ส่วนเหลือง ต้มข้าวต้มกินยังไม่พอ ยังไปดูหนังซะอีก หลวงพ่อท่านจะเอามาตักเตือนในโบสถ์ แต่ไม่บอกว่าใคร ใครทำคนนั้นก็รู้เอง ท่านก็ว่าแล้วอย่างนี้ ศีลมันจะเหลือรึ ยังไม่พอไปดูหนังอีก แล้วผิดศีลข้อไหนอีก ท่านก็ไล่ดูเลยนะ ผิดศีลข้อไหนบ้าง เณรรู้มั๊ย ไม่มีใครกล้าตอบเลย ถ้าทำอีกนะหลวงพ่อจะเรียกออกมาประกาศชื่อให้พระและญาติโยมได้รู้

ผมโดนหลวงพ่อเตือนตรงๆอยู่ครั้งหนึ่ง วันนั้นหลวงพ่อไม่อยู่ ู่พระครูฯก็ไม่อยู่ เราก็แอบไปปีนชมพู่มะเหมี่ยวตอนกลางคืน กัดไปแล้วนะด้วยความหิว พอเคี้ยวไปคำสองคำ ก็มาคิดว่า เอ๊ะ...เราจะกินดีไหมนะ พอคิดได้ เราก็โยนชมพู่ทิ้ง ที่เคี้ยวอยู่ก็กลืนลงไป ต่อมาหลวงพ่อท่านลงรับแขกท่านก็มองหน้าผม คือผมจะมีหน้าที่คอยปูอาสนะให้หลวงพ่อ ตอนที่ท่านจะรับแขก พอแขกไปหมดแล้ว ท่านก็พูด ตอนนั้นมียายอยู่ 2 คน ยังไม่กลับ ท่านเอี้ยวตัวหันมาทางผม แล้วพูดว่า เมื่อคืนนี้เองไปปีนชมพู่ใช่ไหมวะ แหมพอเอ็งกินเข้าไปแล้ว เอ็งนึกได้ก็ค่อยทิ้ง แล้วอย่างนี้ที่กลืนๆลงไป ศีลมันจะเหลือเหรอวะ ท่านพูดอย่างนี้เลยเหมือนท่านอยู่ในเหตุการณ์เลย ผมนี้หน้าชา อายโยมมาก เป็นหนเดียวเท่านั้นที่ทำ

Cr : สิงหล เพจบุคคลยุคต้นวิชชา
บทความจากหนังสือบุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 35 (เรื่องเล่าโดย พระเตชวัน อาภากโร)
คลิกฟัง File เสียง บุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 35

ไม่มีความคิดเห็น