มีอยู่ครั้งหนึ่ง อาตมามีจีวรตัวเดียว ห่มมาตั้งเจ็ดแปดปีแล้วละมั้ง เสร็จแล้วมันก็เก่า ก็เลยตัดสินใจไปขอจีวรหลวงพ่อใหม่ดีกว่า เราก็เข้าไปกราบท่าน "ก็เออ...มาอะไรลูก" "ผมไม่มีจีวรครับ จีวรตัวนี้มันเก่า มันจะขาดหมดแล้ว" ว่างั้น พูดภาษากรุงเทพยังไม่ค่อยชัด ติดภาษาโคราชอยู่เรื่อย หลวงพ่อก็เรียก ยูรๆ ไปเอาจีวรมาให้เณรหน่อย โยมยูรก็ขึ้นไปค้นจีวร ตัวยังเล็กอยู่ก็เลือกขนาดที่มันพอดีกับตัวเรา แล้วเราก็กราบท่าน นี่แหละคือของขวัญที่ท่านให้ เป็นที่ประทับใจมาก คือได้จีวรจากหลวงพ่อวัดปากน้ำ เหมือนของขวัญที่ล้ำประเสริฐ ที่มีชีวิตอยู่ร่วมกับสมัยท่าน และอีกสิ่งหนึ่งที่ได้จากท่าน ก็คือพระของขวัญซึ่งล่ำลือเพราะปาฏิหารย์
เขาลือกันว่า ตอนนั้นสงครามเกาหลีนะ หนังสือพิมพ์ "พิมพ์ไทย" ยังมองเห็นติดตาเลย จับใส่กรอบติดไว้ที่หน้ากุฏิหลวงพ่อนั่นแหละว่าทหารไทยโดนทหารฝ่ายคอมมิวนิสต์เกาหลีเหนือยิงเหมือนว่าไม่แตะต้องผิวหนังคือไม่เข้า ไม่ตาย เหมือนยาง เหมือนบอน เสร็จแล้วมันก็จะเป็นเพียงรอย ไม่ตาย เขาเรียกว่าไอ้พวกนี้เป็นทหารผี ฝ่ายคอมมิวนิสต์เกาหลีเหนือนี่กลัวมากเลย เจอทหารไทยนี่ไม่กล้าที่จะตอแยหรือว่าเข้ารบด้วย
สาเหตุมาจากเล่าลือกันว่าพระหลวงพ่อวัดปากน้ำนี่ศักดิ์สิทธิ์มาก เออทหารนี่ข้าศึกยิงไม่ตาย ยิงไม่เข้าก็เลยดังกันใหญ่ หนังสือพิมพ์ "พิมพ์ไทย" ก็ลงข่าวทหารผู้นั้นแขวนไว้อีก ที่หน้ากุฏิที่เรือนฝาไม้ อาตมาก็ไปอ่านดูเสร็จแล้วต่อมา เออ...อาตมาก็เอาสักองค์หนึ่ง ที่จริงพระหลวงพ่อจำหน่ายเป็นการบูชาพระองค์ละสามสิบบาทนะ เลี่ยมกรอบสีเงินเงาวับเลย อย่างที่เราทราบๆกัน ไซส์เดียวกันที่เราเห็นแต่ว่าเป็นรุ่นที่ทำขึ้นในสมัยท่าน
ญาติโยมก็แตกตื่นกันทั่วประเทศเลย ฝรั่งมังค่าก็มากันเยอะแยะเลย เพราะพระท่านมีปาฏิหาริย์ ด้วยอำนาจฌานของสมาธิเป็นหลักของวิชชาธรรมกายที่สอนอยู่นี่นะ เรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องแปลกเป็นเรื่องอิทธิปาฏิหาริย์ คนเขาเถียงกัน บางคนก็เชื่อ บางคนก็ไม่เชื่อ บางคนก็ต่อว่า บางคนก็พอใจ มันเป็นเรื่องนานาจิตตัง คนที่ไม่รู้เข้าไม่ถึงก็หาว่าโกหก หาว่าเป็นการหลอกลวง บางคนที่เขาผ่านมาประสบด้วยตนเองเขาก็เชื่อ เขาก็ศรัทธาในเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์
Cr : สิงหล เพจบุคคลยุคต้นวิชชา
บทความจากหนังสือบุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 43 (เรื่องเล่าโดย พระดร.มหาทวนชัย อธิจิตโต)
คลิกฟัง File เสียง บุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 43
ไม่มีความคิดเห็น