ค้นหาบล็อกนี้

Page Nav

HIDE

Grid

GRID_STYLE

Hover Effects

TRUE

Gradient Skin

{fbt_classic_header}

Update News:

latest

เล่าเรื่องหลวงพ่อวัดปากน้ำ จากบทความหนังสือบุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 24

เล่าเรื่องหลวงพ่อวัดปากน้ำ จากบทความหนังสือบุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 24

เดิมทีเดียวฉันเป็นคนตำบลจระเข้ เมืองอู่ทอง จ.สุพรรณบุรี เริ่มแรกหลวงพ่อวัดปากน้ำส่งครูจินตนา(เป็นแม่ชี) มากับชีอีกคนหนึ่ง และป้าแถวๆสองพี่น้องอีกคนมาสอนธรรมะที่สุพรรณบุรี มาสอนด้วยกัน 7 อำเภอ มีครั้งหนึ่งครูจินตนามาสอนที่บางลี่ อ.สองพี่น้อง วันนั้นฉันแวะไปบ้านอาที่บางลี่พอดี เดินทางมากับรถ ขนใบจากจะเอาไปมุงยุ้งข้าวที่บ้านมาทั้งคืน ง่วงก็ง่วง มากับน้องสาว กะว่าไปถึงบ้านอาจะนอนให้เต็มที่ ตอนนั้นอายุ 25 ปี บ้านอามีแพอยู่ริมน้ำ มีคนที่บ้านมาคุยเรื่องธรรมะ ไอ้เราก็ไม่สนใจ เพราะเราเป็นคนไม่สนใจเรื่องธรรมะจริงๆ เขาคุยก็คุยไป ไอ้น้องสาวเราก็บอกพี่สาวคนที่มาคุยธรรมะว่า เอ้อ คนที่ไม่ลืมตาจะได้ธรรมะ เขาก็บอกให้เรานั่งธรรมะ แล้วก็บอกว่าพี่ ไอ้คนที่เราคุยธรรมะให้ฟัง แล้วไม่ตั้งใจฟังหรือไม่เลื่อมใส บาปหนาเหลือเกิน เราสะดุ้งเฮือกเลย ใจก็คิดว่าเรานี่บาปหนาจริงๆ ก็เลยนั่งธรรมะกับเขา นั่งไปอย่างงั้นแหละ กะว่านั่งครู่เดียว เดี๋ยวก็จะไปนอนแล้ว เขาบอกให้จุดธูปบูชาพระ บูชาพระแล้วก็ให้ดูพระพุทธรูปบนโต๊ะหมู่ องค์ไหนก็ได้ จำให้ได้ แล้วก็นั่งหลับตาไป หลับไปนานเหมือนกัน เขาก็ถามว่าเห็นอะไรมั๊ย เราก็บอกไม่เห็น ฉันก็ถามเขาว่าหมดพิธีหรือยัง

เขาบอกว่าให้ภาวนาสัมมาอะระหัง พอฉันสัมมาอะระหัง สัมมาอะระหัง จิตมันก็ตกศูนย์ เห็นดวงเหลืองๆผ่านไป แล้วก็เกิดสีแดงว่างวูบเข้าไปในตัวเรา ได้ประมาณ 10 นาที แล้วภายในก็พิสดาร กายหลุดเข้าไปข้างใน เข้าพรืดไปเรื่อยๆ ไปเห็นหลวงพ่อสด ตอนนั้นยังไม่รู้จักหลวงพ่อเลย แต่รู้ว่าท่านเป็นคนนำไป มีคนไปกันเยอะแยะเลย เราก็ตามไป หลวงพ่อจะคลุมไปตลอด ท่านบอกให้เรากลับ แต่เราไม่กลับ เพราะเราอยากจะไปด้วย ส่วนอาเห็นเรานิ่งไปนาน ก็มาเขย่าตัว กายข้างนอกเรารู้เรื่องแต่กายข้างในเราไม่อยากกลับ เราไม่ลืมตา อาก็ตกใจ อาร้องไห้แล้วให้คนไปตามครูจินตนาที่กำลังคุยธรรมะอยู่ข้างบ้านมาแล้วบอกอาว่านี่ได้แล้ว ถอดกายทิพย์ไป แต่ถ้าให้กลับมา ถ้าไม่ต่อวิชชา ก็ไม่ได้อะไร อาไม่ยอม ต้องการให้ลืมตา ครูก็ดึงจนเรากลับมา พอกลับมาลืมตาก็ไม่เห็นอะไร เพราะอาไม่ยอมให้ต่อวิชชา ไอ้ง่วงนอนหายหมด มันปลื้มใจ

พอตกเย็นคนก็มานั่งธรรมะกันเต็ม ไอ้เราก็รู้แล้ว เพราะมันเคยได้ มันก็จ้องจะไปให้ได้ คิดว่านั่งยังไงต้องได้แน่ อยากไปนรกไปสวรรค์ พอนั่งไป 1 ชั่วโมงไม่ได้อะไร เห็นแค่แสงหิ่งห้อยแว๊บเดียวเท่านั้น ไอ้ที่เคยได้ไม่ได้ พอเลิกนั่งครูจินตนามานั่งประกบเลย แกบอกว่านี่เธอเห็นไหม เราก็อยากได้ มันจะไปเห็นอะไร ธรรมะต้องถืออุเบกขา เดินสายกลาง อยากได้ก็ไม่ได้ ไม่อยากได้ก็ได้ พอแกพูดอย่างนี้ จิตเราก็สงบ เราก็บอกว่าได้แล้ว ครูจินตนาต่อธรรมะให้ต่อเลย แกต่อไว ต่อจนเราเสียนิสัยคือเราชอบไปเร็วๆ กระดิกจิตตามครูได้ตลอด ครูจินตนาบอกว่า 7 อำเภอ ที่สอนมาในสุพรรณบุรีมีฉันคนเดียวเก่งที่สุด

Cr : สิงหล เพจบุคคลยุคต้นวิชชา
บทความจากหนังสือบุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 24 (เรื่องเล่าโดย แม่ชีพราหมณ์ ช้างเขียว บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม 1)
คลิกฟัง File เสียง บุคคลยุคต้นวิชชา ตอนที่ 24

ไม่มีความคิดเห็น