หลวงพ่อท่านเล่าให้ฟังด้วยหู ฟังมาด้วยปากของท่านเลย สมัยอยู่วัดโพธิ์ เช้าวันหนึ่งท่านไปบิณฑบาต แล้วก็ได้กล้วยมาใบหนึ่ง ได้ข้าวมาช้อนหนึ่ง เนี่ย..สมัยก่อนมันอดอยาก แล้วเวลาท่านฉันก็มีหมาแม่ลูกอ่อน หมาตัวเมียตัวหนึ่งหิวโซ มานั่งคอยอยู่ต่อหน้า ขอเศษอาหารนะ
ไอ้เขาก็ชีวิต ไอ้เราก็ชีวิต ท่านก็มานั่งปลงพิจารณาธรรมว่า
โอ้ นี้หนอ...ชีวิตของสัตว์ สัตว์ในวัฏฏสงสาร
ไอ้เราก็หิว ไอ้เขาก็หิว
ไอ้เราก็บิณทบาตได้แค่ทัพพีเดียว
มีกล้วยมาใบหนึ่ง ถ้าฉันหมดไม่เหลือ หมาตัวนี้มันก็จะหิว
โอ้ย..ทำไงดี ท่านก็เลยหักกล้วยครึ่งหนึ่ง
เสร็จแล้วก็เอาไปให้หมาครึ่งหนึ่ง
หมามันหิวมันก็กิน เสร็จแล้วท่านก็เข้าสมาธิสลดใจ
ขออธิษฐานจิต ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปทุกภพทุกชาติ ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้อด อย่าได้อยาก ในเรื่องอาหารการรับประทานด้วยประการทั้งปวงเทอญ
ท่านก็อธิษฐานจิตด้วยบารมีแล้วก็บุญที่ท่านทำไว้ ให้ทานกล้วยครึ่งลูกแก่สุนัขตัวนั้น ในวันนั้น ณ บิณฑบาตเช้านั้น ท่านสามารถเลี้ยงพระวัดปากน้ำได้เป็นพันๆ รวมทั้งอุบาสิกา แม่ชี เด็กวัดอีกนะ นี่บารมีของท่าน จากกล้วยครึ่งซีก ครึ่งใบกลายเป็นบารมีปาฏิหาริย์ ยมกปาฏิหาริย์เห็นไหม สามารถเลี้ยงคนเลี้ยงพระ ดูแลรับผิดชอบงานพระศาสนาได้อย่างกว้างขวาง แถมยังเอาเงินไปให้โรงพยาบาลสงฆ์ ตอนนี้อาตมาจำได้ดี ทอดผ้าป่าจนกระทั่งมีกิจกรรมมาจนถึงปัจจุบัน บริจาคเลือดอะไรต่ออะไร ทำงานเพื่อสังคม วัดปากน้ำทั้งนั้น ไม่ว่ารุ่นโน้น หรือรุ่นนี้ ผลงานของวัดปากน้ำทั้งนั้นเลย หลวงพ่อไปสร้างโรงพยาบาลสงฆ์ นำเงินไปให้ไม่รู้กี่ล้านต่อกี่ล้าน สมัยนั้นสร้างตึกได้เป็นหลังๆ นี่ก็บารมีของหลวงพ่อวัดปากน้ำ ก็มีญาติโยมมาเลี้ยงพระ เลี้ยงทุกวันต้องเข้าคิว ต้องจอง นี่มันเป็นเพราะอะไร ก็ตอบได้ว่าก็เพราะปาฏิหาริย์ของหลวงพ่อ เพราะอิทธิฤทธิ์บารมี
คนเรานี่มีบารมีไม่เท่ากัน เชื่อไหม บางคนเกิดมามีปัญญามาก บางคนเกิดมามีเงินมาก มีทรัพย์สินมาก บางคนก็จน อย่างอาตมานี่จน เด็กเลี้ยงควาย ข้าวแต่ละมื้อก็ไม่มีจะรับประทาน นี่ไม่ได้สร้างบารมีไว้ ส่วนหลวงพ่อท่านมีบารมีอีกด้านหนึ่ง ท่านสามารถที่จะเป็นร่มโพธิ์ร่มไทร เป็นที่พึ่งของพระของเณรได้ เกิดมาในยุคกันดาร ถ้าไม่มีหลวงพ่อวัดปากน้ำแล้ว ศาสนาก็จะเสื่อมทราม แล้วก็จะลดความเจริญก้าวหน้าไปเยอะเลย มันลำบาก อดๆ อยากๆ ใครจะมาบวชละ สึกหมด ไม่มีการศึกษา ก็ไม่มาบวช เพราะบวชแล้วไม่ได้เรื่อง หลวงพ่อท่านเวลาฉันจะมีมโหรี จะมีดนตรีมาเล่นด้วย มีอังกะลุง พระเณรก็นั่งเต็ม เสร็จแล้วก็มีการถวายอาหาร ขณะกำลังฉันก็มีมโหรีประโคมอยู่ แหมครบเครื่องเลย หลวงพ่อไม่ให้ขาดเลยเห็นไหม
ฉันเสร็จให้ศีลให้พร หลวงพ่อให้พรเพราะนะ หลวงพ่อให้พรศักดิ์สิทธิ์ ญาติโยมประทับใจ แล้วก็มาทำบุญอีก กลับไปรวยทุกคน แปลกจริงๆ หลวงพ่อพูดอะไร คำไหนเป็นคำนั้น กลับไปร่ำรวยสุขสบาย เสร็จแล้วก็กลับมาเลี้ยงพระอีก เลี้ยงเป็นรายประจำปี รายวัน วันนั้นของฉัน วันนั้นของเธอ เข้าคิวจองล่วงหน้า หลวงพ่อทำในสิ่งที่เป็นไปได้ยากอย่างนี้
Cr : สิงหล เพจบุคคลยุคต้นวิชชา
.jpg)
ไม่มีความคิดเห็น