เมื่อพระพุทธศาสนาเกิดขึ้น ยังมีอยู่ในเมืองไทย พระสงฆ์ทรงจำคำสอน ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาไว้ เราก็ต้องไปวัดกันในวันพระนั่นแหละ วันพระฟื้นฟูขึ้นมา ที่จริงควรจะไปทุกวัน แต่เราก็ต้องทำมาหากิน
เพราะฉะนั้นเขามีวันพระเอาไว้ ก็ควรจะเข้าไป ทำนุบำรุง เพราะวัด คือแหล่งความรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และแหล่งแห่งเนื้อนาบุญ ที่เราจะตักตวงบุญ ให้เป็นหนทางสวรรค์และนิพพานของเรา ต้องไปกัน
วันพระก็ต้องฟื้นฟูกันขึ้นมา หลังจากที่มันฟุ๊บแฟ๊บกันมายาวนาน เราโชคดีมาอยู่ในยุคที่กำลังฟื้นฟู ต้องถือว่าโชคดี ที่เราจะได้สร้างเกียรติประวัติอันยิ่งใหญ่ ของการมาเกิด เป็นมนุษย์ในครั้งนี้ เกิดกันมาหลายครั้งแล้ว
แต่ครั้งที่พระพุทธศาสนากำลังฟุ๊บแฟ๊บ เรามีส่วนได้ฟื้นฟูขึ้นมา ให้เฟื่องฟูขึ้นมา เหมือนย้อนยุคพุทธกาลได้ เวลาเราหลับตาลาจากโลกนี้ไป จะได้ไปอย่างปลื้ม ปีติและภาคภูมิใจ ว่าได้เกิดมาเป็นมนุษย์ในชาตินี้
ได้ใช้ทั้งชีวิตเพื่อ ฟื้นฟูพระพุทธศาสนา จากโลกนี้ไปอย่างผู้มีชัยชนะและสง่างาม มีสุคติโลกสวรรค์เป็นที่ไป ดีกว่าเกิดมาในยุคที่มันไม่มีอะไรเลย แต่นั่นการฟื้นฟูเราก็ต้องเหนื่อย ต้องลำบาก
เหนื่อยได้ ล้าได้ แต่อย่าท้อกันนะ อย่าท้อแม้เพียงนิดก็ไม่ได้ ท้อเทียมก็ไม่เอา เดี๋ยวมันจะแปรเปลี่ยนเป็นท้อแท้ ท้อบริสุทธ์ล่ะยุ่งเลย ไม่ให้มีท้อ เหนื่อยเราก็พัก หายเหนื่อยเราก็ลุยกันต่อ อุปสรรคเป็นยาชูกำลังใช่ไหม เขาว่าอย่างนั้น แต่ไม่มีจะดีกว่า เพราะดื่มน้ำบริสุทธิ์ได้
Cr : ทบทวนโอวาทคุณครูไม่ใหญ่
ไม่มีความคิดเห็น