อย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย

ความคิดเห็นที่แตกต่างกันไม่ใช่เรื่องแปลก เนื่องจากแต่ละคนแต่ละท่านก็ล้วนแต่มีวิสัยทัศน์ มีประสบการณ์ มีอาชีพ มีการศึกษาที่แตกต่างกัน แต่ในความแตกต่างนั้นต้องทรงไว้ซึ่งความยุติธรรม ความดีงาม การให้ความเมตตา รู้จักให้อภัยกัน

ไม่น่าเชื่อว่า เรื่องเล็กน้อยมักจะก่อให้เกิดเรื่องราวที่ใหญ่โตได้ ดังเรื่องราวในสมัยพุทธกาลคือเรื่องของภิกษุชาวเมืองโกสัมพี ที่ขัดแย้งกันเพียงแค่เรื่องน้ำที่เหลือค้างในภาชนะ กล่าวคือ พระธัมมกถึกเข้าห้องน้ำแล้วเหลือน้ำทิ้งไว้ในภาชนะแล้วก็ออกไป เมื่อพระวินัยธรมาพบเข้าก็บอกว่าเป็นอาบัติ แต่พอพระธรรมกถึกจะขอปลงอาบัติ พระวินัยธรกลับบอกว่าหากไม่ได้ตั้งใจ ก็ไม่เป็นอาบัติ เรื่องก็น่าจะจบ แต่ไม่จบเพราะพระวินัยธรไปโพนทะนาว่า พระธรรมกถึกไม่รู้พระวินัย เมื่อแต่ละฝ่ายพบกันก็พูดจากระทบกระเทียบกัน จนในที่สุดก็แตกออกเป็นสองฝ่าย เรื่องรุกลามใหญ่โตไปจนถึงญาติโยมสาธุชน หนักกว่านั้นคือ ไปจนถึงเทวดา ถึงพรหมโลก แม้ต่อมาพระบรมศาสดาจะมาห้ามก็ไม่เชื่อฟัง จนพระพุทธองค์ต้องเสด็จหลีกไปจำพรรษาในป่า จนได้ช้างกับลิงมาอุปัฏฐาก

ในที่สุดกงล้อประวัติศาสตร์ก็หมุนย้อนมาอีกครา แม้ยังไม่หนักหนาสาหัสเท่า หลังพุทธปรินิพพานได้เพียง ๒๕๖๔ ปี ก็เกิดเหตุการณ์สั่งปลดเจ้าคณะจังหวัดถึง ๓ จังหวัด โดยไม่มีการดำเนินการตามขั้นตอนที่ควรจะเป็นหรือตามธรรมวินัย ไม่มีการเรียกตัวทั้งสามท่านเข้าพบ เข้าให้การ ไม่มีการสอบสวน สอบพยานแต่อย่างใด จึงทำให้เกิดความกังขาในหมู่ชาวพุทธ จนเป็นเหตุให้มีพระสังฆาธิการบางจังหวัดลาออกจากตำแหน่งเพราะไม่สามารถจะยอมรับกับความไม่ถูกต้องนี้ได้ รวมทั้งการที่ญาติโยมไม่ยอมรับผู้ปกครองคนใหม่ ทำให้เห็นถึงความบานปลายของความแตกแยก

เรื่องนี้ก็ยังไม่สามารถจะบอกได้ว่าจุดจบจะเป็นอย่างไร แม้จะมีคำกล่าวว่า ทุกอย่างจบแล้วตามมติของมหาเถรสมาคม แต่ในความเป็นจริงจะมีใครกล้าบอกว่า เรื่องนี้จบจริง ไม่แน่นักว่า เรื่องนี้อาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของปัญหาที่จะตามมาในภายหลังหรือเป็นการเริ่มต้นรอยร้าวของอาคารที่จะนำมาซึ่งการหักพังในที่สุด

ขอให้พิจารณาดูว่า หากพระผู้มีพระภาคเจ้ายังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ และประทับอยู่ต่อหน้าคณะผู้ปกครองทั้งหลาย คำสั่งปลดดังกล่าวจะยังมีอยู่หรือไม่? จะกล้าทำเช่นที่ทำอยู่นี้หรือไม่?

ขอให้พิจารณาทบทวนกันดูให้ดี โดยปราศจากอคติ ๔ ไม่ว่าจะเป็นลำเอียงด้วยชอบ ด้วยชัง ด้วยความกลัว หรือข้อมูลไม่ครบก็ตาม โดยเฉพาะหากเป็นความลำเอียงเพราะกลัว ก็ขอให้นึกถึงวันบวชที่ได้เปล่งวาจา ขอถวายอกให้กับพระพุทธศาสนาว่า ณ วันนี้ สัจจะวาจานั้นยังมั่นคงอยู่หรือไม่?

ผู้เขียนก็ได้แต่หวังว่า เหตุการณ์ในครั้งนี้จะถูกทบทวน ให้จบลงด้วยดี มีการพิจารณาด้วยความบริสุทธิ์ยุติธรรม อย่าให้เกิดความแตกแยกจนถึงขั้นไม่ร่วมสังฆกรรมกันดังเหตุการณ์ในอดีตที่ยกมาเลย

Cr : กวีนิรนาม

แสดงความคิดเห็น FACEBOOK