พระมหา ดร.ทวนชัย อธิจิตโต เล่าเรื่องหลวงพ่อวัดปากน้ำ ตอนที่ 3
อาตมาก็ได้รับพระของขวัญจากหลวงพ่อองค์หนึ่งนะ แขวนไว้เอาไว้ตลอด พระทุกรูปในวัด จะมีพระของขวัญนี้ติดไว้ที่อังสะ มันจะมีที่เหน็บแขวนไว้ เพื่อคุ้มครอง เพื่อสิริมงคล เพื่อความปลอดภัย ใช้ได้ในทุกที่ ทุกสถาน ใช้ได้ทุกโอกาส
แต่ว่ามีหลักอยู่ว่าถ้าเราจะไปไหนเราต้องอาราธนา พระหลวงพ่อให้คุ้มครอง คือบอกกล่าว เหมือนกับบอกกล่าวท่านนี่ว่า เออ...ลูกจะไปธุระที่จังหวัดนครราชสีมา ขอให้ไปดีมาดี สวัสดีมีชัย คล้ายๆกับบอกกล่าวสิ่งศักดิ์สิทธิ์ คือว่าสิ่งที่เรามองไม่เห็นนะ ครูบาอาจารย์ คุณของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ให้ช่วยคุ้มครองเราด้วย เมื่ออาราธนาแล้ว เราก็เดินทางไป เราก็ปลอดภัยดีนะ รถก็ไม่คว่ำ เครื่องบินก็ไม่ตก เรือก็ไม่ล่ม อะไรต่ออะไรมันก็ศักดิ์สิทธิ์
พระของขวัญของหลวงพ่อดังมาก จนกระทั่งตอนหลัง แม้กระทั่งหลวงพ่อมรณะภาพลงไปแล้ว ก็ยังดังอยู่ ทำขึ้นมาคนไปรับไม่รู้กี่แสนกี่ล้าน เหยียบกันตายก็มี ดังที่มีข่าวที่แล้วนะ หนังสือพิมพ์ลง นี่ขนาดรุ่นหลังนะ
ตอนนั้นพระของหลวงพ่อรุ่นแรกๆ คนถามหากันมากเลย แล้วก็มีหลักอยู่ว่า ถ้าพระนี้หาย ให้บูชา หมายถึงอธิษฐานให้พระนั้นกลับคืนมา ถ้าของๆ เราสมบัติของเรา เราประพฤติดีปฏิบัติชอบ พระนั้นก็จะอยู่ด้วยกับคนดี คนประพฤติชอบ แต่ถ้าทำไม่ดี พระของหลวงพ่อจะหายนะ หายไปเฉยๆ ท่านเสด็จได้ เสด็จหนีได้ เสด็จกลับได้
เพราะฉะนั้น เออ..ถ้าพระหายก็หมั่นบูชา เดี๋ยวก็กลับมาเหมือนพระธาตุ พระสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้าเหมือนกัน ถ้าคนนำไปบูชาดี จะเพิ่มได้เองนะ จากสองสามองค์กลายเป็นร้อยองค์ แบ่งไม่หมดทำนองนั้น
อาตมาเป็นสามเณรอีกองค์ ที่ครูบาอาจารย์มุ่งหวังที่จะรับสืบทอดในวิชชาธรรมกาย อาตมาก็ทำดีที่สุด เพราะว่าสมัยเป็นเณร ปฏิบัตินี้จิตมันไม่วอกแวก จิตมันไม่ฟุ้งช่าน เรื่องรูปเสียงกลิ่นรสนี้มันไม่มี ผู้หญิงนี่รักไม่เป็น ความรักนี้ไม่รู้จัก เพราะฉะนั้นจิตมันก็แน่วแน่ นิ่ง สงบเย็น เบิกบานแล้ว ก็พร้อมที่จะปฏิบัติธรรมได้ เข้าถึงธรรมกายได้ง่าย ก็สำเร็จธรรมกายตั้งแต่ตอนเป็นเณร
หลวงพ่อเรียกให้ไปเป็นทหารเอก คือเป็นเณรน้อยๆ เข้าไปปฏิบัติธรรมในโรงงาน เขามีศัพท์เรียกว่า “โรงงาน” คือผู้ที่ได้ธรรมกายขั้นสูงแล้วจะต้องได้ระดมพลกันมา เพื่อที่จะทำงานต่อสู้กับฝ่ายอธรรม คือคนที่ชั่วมันก็ชั่วสุดๆ เหมือนกันนะ คนที่ชั่วสุดๆ มันก็มีหัวหน้าใหญ่เหมือนกันนะ เหมือนกับฝ่ายข้าศึก ฝ่ายคอมมิวนิสต์มันก็ใหญ่จริงๆ มันก็เป็นหัวหน้าฝ่ายชั่ว ฝ่ายเสรีก็มีอเมริกาเป็นฝ่ายหัวหน้า เป็นหัวโจกอะไรอย่างนั้นนะ
เราเป็นพระฝ่ายธรรมะ ฝ่ายพระพุทธศาสนาก็จะ มีมารมารังควานตั้งแต่สมัยพุทธกาล มีพระเทวทัต มีมาร นางจิญจมารวิกา อะไรต่างๆ คอยมาเบียดเบียน แล้วก็มาทำลายพระพุทธเจ้า นัยยะเดียวกัน สมัยที่เราปฏิบัติธรรม ผู้ที่เข้าถึงธรรมกายแล้ว สามารถเดินธรรมได้ สามารถที่จะถอดกายได้ ไอ้ที่ประหลาดที่สุดคือให้ถอดกาย การถอดกาย คือถอดจิตไปในที่ จากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง ไปดูสิ่งต่างๆ ไปพบเห็นในแดนที่ไม่เคยไป ไม่รู้จัก ไปพบบุคคลที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็น อันนี้เป็นอำนาจ แล้วก็เป็นสิ่งปาฏิหาริย์ของวิชชาธรรมกาย อยู่มาครั้งหนึ่งท่านเจ้าอาวาส นี่ก็ลืมชื่ออีกแล้วองค์ผอมๆ นั่นแหละซึ่งเป็นรองของหลวงพ่อวัดปากน้ำ อยู่กันมามันก็สนิทสนม แต่พอมาสี่สิบห้าสิบปีมันก็ลืมชื่อไปหมด แต่เห็นภาพอยู่ในสมาธิ เสร็จแล้วท่านทดลองให้อาตมาเป็นเณรธรรมกาย มีเณรอยู่ด้วยกัน 2 องค์ องค์นั้นก็ตัวเท่ากันอายุสิบสองขวบ ไม่รู้ไปไหนแล้ว
ท่านจับเรามานั่งให้ถอดกายไปดู ตอนนั้นมันมีแมลงวันตัวหนึ่ง อีท่าไหนก็ไม่รู้ มาตายต่อหน้าท่าน
“เออ เณรเข้าสมาธิ ตามดูวิญญาณของสัตว์ตัวนี้สิ ว่าไปไหน" เราก็เข้าสมาธิติดตามดู ก็ติดตามดูไป ท่านก็ให้ติดตามไป ติดตามไป วิญญาณเขาอยู่ที่ไหน ไปที่ไหน เราก็เข้าสมาธิไปดูนะ ก็ตอบคำถามท่าน ท่านถามว่า
"เห็นอะไรบ้างลูก"
เราก็ "เห็นแล้ว ตอนนี้เขายังอยู่ที่นี่ ยังเจ็บปวด แล้วก็เขาก็ยังไม่รู้ว่าตัวตายแล้ว"
การตายนี่มันมีสภาพที่ตัวเองไม่รู้นะ บางคนตายไปแล้ว ทำงานศพแล้ว แต่ตัวยังไม่รู้ว่าตาย แต่เขาจะสามารถมามองย้อนดูตัวเอง เอ๊ะ..มันฉันนี่ ไอ้รูปที่ตั้งอยู่ที่งานศพนี่ตัวฉัน แล้วทำไมตัวฉันถึงมาอยู่ตรงนี้ ในกายใหม่ ภพใหม่
บางคนที่ไม่เข้าใจธรรมะ เขาจะประหลาดใจตัวเอง ว่าเอ๊ะ..นี่มันอะไร มันศพใคร เอ๊ะนี่มันตัวเรานี่นา เรามันตายแล้วนี่นา มันจะเกิดสิ่งที่ประหลาดแบบนี้
เพราะฉะนั้นเราต้องเรียนการเกิด การแก่ การเจ็บ การตาย ให้คล่องแคล่ว การเข้าฌาน ออกฌาน พูดเรื่องฌาน เดี๋ยวจะหาว่าเป็น อวดอุตตริอีก ก็พูดให้ฟังในฐานะที่ได้ศึกษาผ่านมา ทำมา ก็เป็นการให้วิทยาทานเป็นผลของการปฏิบัติ สายวัดปากน้ำ เป็นวิชชาถอดกายมีความสำคัญมาก
Cr : สิงหล เพจบุคคลยุคต้นวิชชา
.jpg)
ไม่มีความคิดเห็น