คำตอบ เป็นทหารแล้วทำให้เราต้องไปสังหารคน ถามว่าบาปไหม จริงๆมันก็บาปนะ แม้จะเป็นการทำตามหน้าที่ก็ตามแต่มันเป็นการฆ่าคนอย่างหนึ่ง ถ้าเปรียบเทียบกับคนที่ไปฆ่า เช่นเป็นโจรที่ไปยิ่งคนตายด้วยอำนาจโทสะ กับทหารไปทำหน้าที่ หรือตำรวจไปจับผู้ร้าย แล้วยิ่งผู้ร้ายตาย คนที่เป็นโจรแล้วไปฆ่าคนอื่นอันนั้นบาปมากกว่าเพราะเจตนามันแรงกล้ากว่า แต่ว่ายังไงก็บาปอยู่ดี
ถามว่าจะต้องทำยังไง หลักที่ต้องทำ คือ...
1.อดีตที่ผิดพลาดลืมให้หมด สิ่งที่เราทำทั้งหมดลืม บอกมันลืมไม่ลงภาพพมันติดตาตรึงใจ ให้ตั้งใจสวดมนต์นั่งสมาธิเป็นพอเศษ แล้วก็พอจะนึกถึงให้ท่องสัมมาอะระหังในใจ อยู่ๆจะให้หยุดเลยไม่ได้ ใช้อย่างอื่นมาให้ใจเราเกาะแทน เช่นสวดมนต์ สัมมาอะระหัง อิติปิโสภะคะวา ก็ได้ นะโมตัสสะ เป็นเครื่องช่วยดึงใจให้เราห่างออกมา ทำอย่างนี้บ่อยๆ ใจที่จะหวนไปนึกถึงจะค่อยๆบางลง เพราะยิ่งเราไปนึกหลายครั้งเท่าไหร่ เป็นการไปทบทวน เหมือนไปสะกิดแผล แผลเป็นไม่ยอมแห้งสักที เพราะว่ามันกำลังจะตกสะเก็ด เราก็ไปสะอีก จนเป็นหนอง
***อดีตที่ผิดพลาดลืมให้หมด***
2.หลีกเลี่ยงหาอาชีพอื่นที่ไม่ต้องฆ่า เพราะยังต้องฆ่าอีก รายรับกับบาปที่เกิดขึ้นมันไม่คุ้มกัน บอกว่าถ้าไม่มีใครเป็นทหารเลยอีกหน่อยจะมีใครมารักษาประเทศ ไม่ต้องห่วงหรอกเราไม่มีทางทำให้คนทั้งประเทศ ทั้งโลกคิดเหมือนเราได้ เอาเป็นว่าเรารู้ว่าอะไรเป็นยังไงแล้ว เรารักษาคุ้มครองตนเองให้ได้ก่อน บางคนบอกคนมาบวชพระหมดโลกมนุษย์ก็สูญพันธุ์หมด ห่วงแบบนี้ไม่มีประโยชน์ ถามว่าคนทั้งโลกจะมาบวชพระจริงหรือเปล่าก็ไม่ใช่ ถ้าเราไม่ทำอาชีพฆ่าคนก็ไม่มีใครเป็นทหาร ทั้งประเทศไม่มีใครเป็นอย่างเราหมดหรอก เพราะฉะนั้นเราทำในสิ่งที่รู้ว่าถูกต้องให้ดีที่สุดก่อน แล้วสังคมโดยรวมจะดีขึ้น
โดย : พระมหาสมชาย ฐานวุฑโฒ
ผู้สรุปเนื้อหา : ยาดา
Infographic designed by : เพจการบ้าน👩🦰
ไม่มีความคิดเห็น