ตอนที่เป็นชีนั้น หลวงพ่อตั้งให้เป็นอาจารย์สอนธรรมะ ไปสอนที่สุพรรณ ก็มีลูกศิษย์มาก ต่อมาป่วยและจะสึก หลวงพ่อท่านไม่ให้สึก ท่านบอกว่า
"เอ็งจะสึกไปแทะกระดูกหรือ ทางโลกไม่มีอะไรดี" ท่านห้ามนะ แต่สุดท้ายหมอก็สึก สึกแล้วก็ยังอยู่ที่วัดตอนนั้นป่วยไม่สบาย ป่วยมากเลย หลวงพ่อก็เลยให้แม่ชีชั้นไปช่วยแก้ สึกแล้วจะลงไปหาญาติ ท่านถามว่าจะไปทำไม ก็บอกว่าจะไปขอเงิน ท่านก็บอกให้เอาไป ๓๐ บาทไปเบิกกับคุณประยูร ไม่ต้องไป ให้นั่งทำวิชชา แล้วจะลาท่านไปไหนนะ ท่านให้นั่งสมาธิไป พวกรุ่นหมอตอนนั้นก็ประมาณ ๑๐ ขวบกว่านะ ก็วัยรุ่นทั้งนั้น ท่านบอกเรานั่งธรรมะแล้ว จะต้องไปหาเขาทำไม ท่านสอนให้อ่อนน้อมถ่อมตน ให้รักสายธรรมะพอสึกได้สักพัก เรียนหนังสือเพิ่ม แล้วก็มาแต่งงาน มาเจอคุณจุตติตอนกลับบ้าน ตอนบวชเราก็เคยอธิษฐานจิต ขอให้เจอคนดีที่มีศีลธรรม พอเจอแฟนคนนี้ก็บอกว่า ถ้าหลวงพ่ออนุญาตให้แต่งก็แต่งนะ คุณจุตติก็ไปขอหลวงพ่อ ครั้งแรกหลวงพ่อไม่ให้ ครั้งที่ ๒ ถึงให้ท่านบอกว่า ออกไปข้างนอกไม่ใช่สบายนะ ต้องไปแทะกระดูก ตอนแต่งงาน หลวงพ่อก็ไปฉันที่บ้านด้วย มีพระมา ๙ องค์ พระที่มากับหลวงพ่อรู้สึกว่าตอนนี้จะไม่เหลือแล้ว มีพระมหาวิชัย อาจารย์เฉลียว ท่านชวลิต ฯลฯ แล้วหลวงพ่อท่านก็สอนธรรมะ
"เอ็งนะ ไฟในอย่าเอาออก ไฟนอกอย่าเอาเข้า สมณะชีพราหมณ์นะลูกนะ ใครไม่ให้ช่างเขา เราต้องให้ แล้วให้สร้างสาธารณกุศล ต้องตื่นก่อนนอนทีหลัง” แล้วก็สอนสามีว่า
“ถ้าทำบุญไม่ให้ห้าม เขาจะสร้างบุญสร้างกุศลไม่ให้ห้าม แล้วก็สงเคราะห์ญาติฝ่ายภรรยาฝ่ายสามี" วันแต่งงานนั้นท่านฉันเสร็จแล้ว ท่านก็กลับวัดท่านไปถามครูญาณีว่า มันจะมีลูกกี่คน ก็บอกว่าจะมี ๗ คน แล้วก็มี ๗ คนจริงๆ ตรงตามที่แม่ชีพูด พอแต่งงานชีวิตก็ยิ่งกว่าทะเลอีก ลำบากมากๆ ตอนนั้น ชีวิตตกต่ำที่สุด เมื่อลำบากหนักเข้าก็นั่งสมาธิ หลวงพ่อท่านก็มาหา มาเข้าฝัน ท่านบอกว่า
"เอ็งนะ ถ้ามีวิชชาเอ็งจะไม่ลำบากหรอก" เราก็บอกหลวงพ่อว่า วิชชาของลูกเนี่ย ทำสมาธิอยู่ทางโลกลูกไม่เก่ง พอออกมาแล้วเย็บปัก็ถักร้อยได้ แต่ไม่เก่งเลย ลูกจะเอาวิชาความรู้ที่ไหนมาประกอบอาชีพ ท่านก็บอกว่า
"เอ็งมีวิชชาความรู้จะไม่ลำบาก" ชีวิตลำบากมากเลย สามีตกงานลูกก็เยอะ แล้วสามีก็ป่วยอีก หลวงพ่อก็มาเข้าฝันอีก ตอนครึ่งหลับครึ่งตื่น ท่านบอกเอ็งตั้งใจให้ดีนะลูกนะ ท่องคาถานี้นะ จดจำไว้นะ ต่อไปเอ็งจะได้ไม่จน
"สิริวิยะ มหาวิชะ มหาลาภะ" พอตื่นขึ้นมาก็เล่าให้สามีฟัง สามีก็รีบจดแล้วใช้ท่อง สามีป่วยเป็นโรคมาลาเรีย สมัยนั้นไวรัสลงตับ ตายลูกเดียว ตาเหลือง รักษาลำบาก พอหลวงพ่อบอกเท่านั้น ก็มีคนรู้จักมาแนะนำว่าให้ไปถอนหญ้าคา ก่อนถอนก็บอกว่า "พ่อหญ้าคา แม่หญ้าคา ขอให้กินยาแล้วหายขาด" หลังได้คาถา พอมากินยาหม้อนั้นก็หายเลย เพราะหลวงพ่อช่วยไว้ สามีจึงรอดชีวิต หลังจากนั้นก็สมัครงาน ปรากฏว่ามาได้งานที่การไฟฟ้า แผนกการเงินสอบผ่าน สมัยก่อนต้องผ่านทางด้านกฎหมายดูว่าเคยทำอะไรผิดพลาดบ้างไหม ปรากฏว่าผ่าน แล้วชีวิตก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เราก็เลยเอาพ่อแม่สามีมาอยู่ด้วย พอมาอยู่ จากที่พ่อของสามีชอบไปจับปลา และทานเหล้า เราก็ห้ามแล้วให้ใส่บาตร วันหนึ่งงูเข้ามาในบ้าน งูนั้นร้ายมากเลย พ่อไปตีจนมันเจ็บ ตอนเย็นไปช่วยพ่อทำกับข้าว งูก็มากัดหมอเลยนะ กัดนิ้วโป้งกัดไม่ปล่อยเลยนะ คิดว่าตัวเองคงต้องตายแน่ๆ พอกัดได้สักพัก ก็รู้สึกจุกเข้าไปในหัวใจ พิษแล่นขึ้นมา เลยนึกถึงหลวงพ่อ
"หลวงพ่อช่วยลูกด้วยๆ" ลูกก็สร้างแต่บุญ ถ้ามาตายด้วยอสรพิษ ลูกก็ไม่เสียดายชีวิตหรอก พอพ่อได้ยินหมอร้อง ทั้งพ่อทั้งสามีและคนใช้ ก็เอาไม้มาไล่ตีงู จะฆ่าให้ตายให้ได้ งูนั้นตัวใหญ่มาก แต่ดิฉันไม่ให้ฆ่า ไม่ให้ทำนึกว่าจะตายก็ตาย จิตก็สัมผัสถึงหลวงพ่อมาตลอด คือพอเรานึกถึงอะไรสิ่งนั้นก็จะมาสัมผัส นึกถึงหลวงพ่อตลอดทาง มาถึงโรงพยาบาลจุฬาฯ พอ ๔ ทุ่มคุณหมอบอกว่า ต้อง ๒ ยามจึงจะพ้นขีดอันตราย พอ ๒ ยามก็พ้น กลับบ้านได้ อีก ๗ วัน งูตัวนั้นก็มาอีก พ่อก็เอาไม้ตีมันจนตาย หมอกลับไปถึงบ้านรู้สึกเสียวไส้เลย จึงให้พ่อบวช ตั้งแต่นั้นมาก็สัมผัสกับหลวงพ่อวัดปากน้ำเรื่อยมา ออกจากวัดแล้วต้องมีศีลประจำ หลวงพ่อบอกว่า
" ออกจากวัดแล้ว ถ้าทิ้งธรรมะจะลำบาก " จึงเตือนตัวเองว่า จะลำบากยากเข็ญใจยังไงก็จะไม่ลืมคำเตือนของหลวงพ่อ หลวงพ่อสอนอย่างไร ก็ยึดมั่นถือมั่นในศีล สมาธิ ปัญญา ถึงจะลำบากมาก ไปอาศัยญาติอยู่ เขามีเงินทองเป็นตะกร้าแม้บาทหนึ่งเราก็ไม่ได้ไปล้วงไปหยิบ แต่พอของเขาหายเขาก็โทษเรา เพราะเราจน อาศัยเขาอยู่ เพื่อนของหมอบางคนออกไปลำบากมาก จะไม่ให้ลำบากได้อย่างไร เหล้าก็กิน ขนาดเป็นผู้หญิงนะ ทั้งปลา ทั้งกบก็ฆ่าหมด แล้วจะไปได้ดีได้อย่างไร ถ้าออกไปแล้ว แต่ปฏิบัติธรรมะของหลวงพ่อ มีศีลด้วย ก็ไม่ลำบาก จะทำอะไรก็เป็นเงินเป็นทอง เงินทองเดี๋ยวก็มา แต่ต้องให้ถูกส่วน ไมใช่ว่าเราไปทำในสิ่งไม่ดี จิตเรานั้น ถ้านึกถึงหลวงพ่อ หลวงพ่อท่านก็จะมาอยู่กับเรา ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ใดก็แล้วแต่ ท่านก็จะแยกภาคมาอยู่กับเรา วิชชาธรรมกายของหลวงพ่อท่านลึกซึ้ง เมื่อต้นปีที่ผ่านมา หมอไปเลี้ยงพระแถววัดปากน้ำ ฝันว่าหลวงพ่อท่านมากับเด็กคนหนึ่ง หมอได้ถวายสังฆทานกับหลวงพ่อ หมอกำลังถวายสังฆทานท่านก็เรียกชื่อ
"จินตนา คำว่า สิกขาปะทัง สะมาทิยามิแปลว่าอะไรว๊ะ" ย้ำด้วยนะ หมอก็ตีลึกๆ ว่าหลวงพ่อท่านคงย้ำให้รักษาศีลให้มั่นคง เพราะศีลทุกข้อจะลงท้ายด้วย สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ หมด อย่าทอดทิ้ง หมอจะไปเลี้ยงพระประจำทุกปี เลี้ยงหมดทั้งวัดเลย ทั้งแม่ชี เหลือก็ไปแจกทานต่อไป
เรื่องบุญเรื่องธรรมะ ถ้าเราไม่เคยสัมผัส มันก็กลายเป็นลังเล ไม่เชื่อมั่น ถ้าเราเคยนั่ง เคยสัมผัสแล้ว เราจะเชื่อมั่น เมื่อเราเชื่อก็เกิดผลอัศจรรย์ ทำให้เราไม่อยากทำบาป รู้สึกว่าอะไรๆ บนโลกรกไปทุกส่วน อยากจะสร้างแต่บุญ ไม่อยากทำบาปวิชชาของหลวงพ่อวัดปากน้ำดีอย่างหนึ่งคือ มีแต่ให้ การให้นี้ ยิ่งให้ยิ่งรวย อย่างพระเวสสันดรยิ่งให้ยิ่งรวย ชูชกยิ่งขอยิ่งแย่ ตอนนี้หมอก็ตั้งกองทุนให้หลวงพ่อ ตอนที่หลวงพ่อท่านมรณภาพไปนั้น เคยไปถวายปัจจัยหลวงพ่อเล็ก ท่านให้เอาใส่ตู้บริจาค พอต่อมาปรากฎว่าเงินไปเข้ากองทุนหลวงพ่อเป็นกองทุนที่ ๑ และเป็นประธานกฐินตลอดชีพ กองทุนที่ตั้งไว้ ก็ทำสิบกว่าปีแล้ว ทำมาเรื่อยๆ จากกรรมการต่อมาก็เป็นประธาน ฐานะเรายิ่งทำยิ่งรวยเราไม่ทิ้ง ตอนนี้รู้สึกว่าฐานะเราดีขึ้น เพราะทำบุญมาตลอด เราปฏิบัติตามคำสั่งสอนของหลวงพ่อไม่เคยผิดพลาด อะไรดีๆ จะปรากฏ ที่จะเกิดเหตุร้ายแรงขึ้น เดี๋ยวก็คลี่คลาย อัศจรรย์มาก
หลวงพ่อท่านมรณภาพตอนปี ๒๕๐๒ ตอนนั้นก็กระวนกระวายมาก นอนไม่หลับ พอรู้ข่าวว่าหลวงพ่อสิ้นก็ไปสรงน้ำท่าน ตอนนั้นทั้งวัดร้องไห้กันระงมเลย เศร้ามาก มันซึมไปหมด บอกไม่ถูกรู้สึกเย็นมาก ท่านมรณภาพในกุฏิ ท่านไปอย่างสงบ หลวงพ่อเป็นอริยสงฆ์ ที่มีเมตตาสูง มีบารมีสูง
ท่านอยากให้ทุกคนเป็นธรรมะ หลวงพ่อรักธรรมะมาก สอนให้หลุดพ้น ถ้าเรายึดมั่นในคำสอนของหลวงพ่อจะไม่ผิดหวังเลย ไม่มีอะไรจะมาเปรียบเทียบหลวงพ่อได้ ท่านเป็นพ่อในสายธรรมที่แท้จริง
Cr : สิงหล
เพจ : บุคคลยุคต้นวิชชา
ไม่มีความคิดเห็น