ค้นหาบล็อกนี้

Page Nav

HIDE

Grid

GRID_STYLE

Hover Effects

TRUE

Gradient Skin

{fbt_classic_header}

Update News:

latest

การดำเนินชีวิต ฝ่าวิกฤต ด้วยใจผ่องใส

คนเรานั้นเกิดมาแล้วก็ต้องตายทั้งสิ้น ต่างกันแค่ว่าจะตายช้าหรือตายเร็วเท่านั้น 
สิ่งสำคัญของการมีชีวิตอยู่ก็คือ เราต้องทำความเข้าใจให้ถูกต้องว่า เราเวียนว่ายตายเกิดมานับภพนับชาติไม่ถ้วน เคยผ่านความทุกข์อันตรายมามากมาย จนหยาดน้ำตามากกว่ามวลน้ำทั้งหมดในมหาสมุทร
แต่เพราะเราลืมมันไป เนื่องด้วยภพชาติปิดกั้นไว้ เราจึงกลายเป็นเหมือนคนตาบอดที่แหวกว่ายดิ้นรนหาฝั่งอยู่กลางทะเลน้ำวนโดยที่ไม่รู้ความจริงใดๆ ในวัฏสงสารแม้แต่น้อย
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ชีวิตในวัฏสงสารมีภัยมาก มีความทุกข์ไม่สิ้นสุด การจะหลุดพ้นจากห้วงทะเลทุกข์ได้ เราจะต้องกระทำตนเป็นที่พึ่ง นั่นคือการทำพระนิพพานให้แจ้ง ด้วยการปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายในอันเป็นที่พึ่งในการขจัดทุกข์ภัยในวัฏสงสาร
พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำท่านตระหนักถึงความสำคัญของเรื่องนี้ดี ท่านจึงยอมปล่อยวางชีวิตเพื่อแลกกับธรรมะ คือยอมสละชีวิตบำเพ็ญภาวนาเพื่อปฏิบัติมรรคมีองค์ ๘ ถวายเป็นพุทธบูชา เพื่อแลกกับการเข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน ซึ่งมีแล้วอยู่ในกายมนุษย์ทุกคน
คำว่าปล่อยวางความทุกข์นั้น เราได้ยินได้ฟังมามากมาย แต่การปล่อยวางชีวิตเพื่อแลกกับธรรมะนั้น เราเพิ่งได้ยินจากพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำเป็นครั้งแรก 
นั่นจึงเป็นเหตุผลสำคัญว่า ทำไมการตรึกระลึกนึกถึงหลวงปู่วัดปากน้ำให้ได้ทั้งวัน จึงมีความสำคัญต่อการดูแลชีวิตของเราให้สร้างบารมีมุ่งไปที่สุดแห่งธรรมได้ตลอดรอดฝั่ง

เหตุผลข้อแรก เราเองยังฝึกถึงขั้นปล่อยวางชีวิตเพื่อแลกธรรมะแบบท่านไม่ได้ เพราะใจยังมีห่วงกังวลให้ยึดมั่นถือมั่นอยู่มากมาย การยึดมั่นหลวงปู่ท่านไว้ในใจเพื่อเป็นต้นแบบการสร้างบารมี จึงเป็นสิ่งเดียวที่เราทำได้ ทั้งนี้ก็เพื่อให้ใจของเราได้มีที่พึ่งในคราวเผชิญทุกข์ 

เหตุผลข้อที่สอง ใจคนเรานั้นนึกคิดได้ทีละเรื่อง เมื่อใจเรานึกถึงหลวงปู่ ก็เท่ากับปล่อยวางความทุกข์ออกจากใจในทันที แม้เพียงชั่วคราวก็ยังดี

เหตุผลข้อที่สาม ใจจะมีที่พึ่งได้ ต้องเป็นใจที่หยุดนิ่ง แต่ใจจะหยุดนิ่งได้ ต้องปล่อยวาง การจะปล่อยวางได้ต้องนึกถึงสิ่งที่ช่วยทำให้ใจหยุดนิ่ง การระลึกถึงหลวงปู่ท่าน ก็คือการเริ่มต้นปล่อยวางพร้อมกับเริ่มทำใจหยุดใจนิ่งไปในเวลาเดียวกัน

เหตุผลข้อที่สี่ เมื่อใจเรานึกถึงหลวงปู่ท่านบ่อยๆ ตลอดทั้งวัน ศูนย์กลางกายของเราก็จะเหมือนมีหลวงปู่ท่านอยู่เป็นเพื่อน เมื่อใจเรามีหลวงปู่อยู่เป็นเพื่อนอยู่ตลอดเวลา ก็จะทำให้เรารู้สึกอุ่นใจ ไม่หวาดหวั่น ไม่หวาดกลัว แม้ต้องยืนหยัดต่ออยู่สู้กับสารพัดอุปสรรคปัญหาอย่างโดดเดี่ยวลำพัง

เหตุผลข้อที่ห้า พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำท่านเป็นเนื้อนาบุญ ยิ่งนึกถึงท่านมากเท่าไร ใจก็บริสุทธิ์มากขึ้นเท่านั้น เมื่อบุญใหม่เกิดขึ้นมากเท่าไร บุญเก่าก็พลอยได้ช่องส่งผลตามไปด้วย 

เหตุผลข้อที่หก เมื่อใจบริสุทธิ์ด้วยบุญ ทุกข์ย่อมแทรกไม่ได้ ใจย่อมหยุดนิ่งได้ง่าย ผลการปฏิบัติธรรมย่อมเกิดความก้าวหน้า ทำให้เรามีกำลังใจปฏิบัติธรรมตามท่านไปอย่างไม่ท้อถอย

เหตุผลข้อที่เจ็ด เมื่อใจหยุดนิ่งได้สนิทอย่างต่อเนื่องยาวนานมากเท่าไร ในที่สุดวันหนึ่งย่อมสามารถเข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน ทำพระนิพพานให้แจ้ง 

ดังนั้น การที่ครูบาอาจารย์ท่านสอนให้เราตรึกระลึกนึกถึงหลวงปู่วัดปากน้ำตลอดทั้งวัน ก็เพื่อฝึกให้เราสู้วิกฤตด้วยใจผ่องใส ฝึกให้เราทำใจหยุดนิ่งในยามมีภัย ฝึกให้เราปล่อยวางความทุกข์ต่างๆ ในชีวิต โดยไม่หวั่นไหวหวาดกลัวไปกับมัน แล้วจะได้รีบทำพระนิพพานให้แจ้งในเร็ววัน
เหมือนดั่งที่หลวงปู่ท่านยอมแลกชีวิตเพื่อการบรรลุธรรมจนกระทั่งค้นพบวิชชาธรรมกาย
ชีวิตเราจะได้มีที่พึ่งอันประเสริฐคือพระรัตนตรัยภายใน ทำให้สร้างบารมีด้วยความปลอดภัยในวัฏสงสาร ไม่ท้อถอยกับอุปสรรคปัญหาต่างๆ ไม่ล้มเลิกการสร้างบารมีกลางคัน
โดยมีพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำเป็นต้นแบบการสร้างบารมีมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรมอย่างอุทิศชีวิตเป็นเดิมพัน นั่นเอง
-------------------------------
10 กรกฎาคม 2564
14.55 น.

ไม่มีความคิดเห็น